Obrońcy Bael Modan

Historia Jest to moja historia stworzona na poczekaniu. Nie przejmować się stylistyką gdyż nie posiadałem ostatnio dużo czasu na ogarnięcie tego Napiszcie jak wam się to podoba, a możliwe że stworze więcej i dodam nas do niej

Zaginiona „Czara Czasu”.


Ubrana na czarno postać kieruje się w stronę wielkiego dębu. Przystaje spogląda czy nikt nie szedł za nią i czy nikt jej nie widzi. Po chwili pewna tego że jest sama, nachyla się przed drzewem wyciągając jakąś dziwną fiolkę z fioletową cieczą. Przystaje chwile, odwraca się gwałtownie w prawo i widzi tylko czarnego kruka wylatującego z pomiędzy drzew. Cicho się śmieje i wraca do swego zajęcia.

    W tym samym czasie czarny kruk ogłada poczynania tej postaci z góry. Widzi jak fioletowa ciecz wlewa się pod konary dębu wydając cichy dźwięk jakby topienia. Oczy kruka rozszerzają się widząc jak zdrowe wielkie drzewo zaczyna gnić od spodu w miejscu dotkniętym przez substancje. Serce, umysł mówią tylko jedno zabić, on bezcześci gaj !!!

    Szybkim lotem zlatuje w stronę intruza zamieniając się tuż obok niego w postać mierzącą koło 170, ubraną w zielono-brązowe szaty, które są przeplatane wieloma liśćmi oraz wszelakimi roślinami. Postać ta wyciąga ostre ostrze sejmitara celując w głowę najeźdźcy i wykonuje jedne proste cięcie a głowa postaci ubranej na czarno upada u jego stóp.


Rozdział I
    Wieś Unknot słynąca ze swojego najstarszego i najpiękniejszego gaju w państwie Varitan.  To tutaj uczyli i wychowali się najpotężniejsi druidzi i kapłani czczący matkę naturę. To tutaj za swego życia Leis najpotężniejszy z druidów zabił demona Xertusa, a na jego szczątkach zasadził i wyhodował gaj tak piękny, tak silny i tak zabójczy. Dlaczego zabójczy? Bo tylko prawdziwy druid albo kapłan da rade wyjść z tego miejsca żywy. W tym miejscu sama matka natura dała swoje błogosławieństwo, aby nikt nie mógł ani wezwać demona z powrotem, ani wykorzystać jego kości do stworzenia …. Hmm czego ? Tego nikt nie wie, chodzą pogłoski że jego kości zmieszane z esencja życia dadzą broń tak poteżną i  tak niszczącą która da władzę nad całym światem temu kto nią włada. Jak to plotka, zawsze zawiera ziarno prawdy, a ta na pewno. Czemu? Widzicie moi drodzy czytelnicy, były już osoby które szukały prawdy w tym nikt do tej pory nie wie gdzie są i co się z nimi stało. Jedno jest pewne opuścili ten świat z przymusu. Jakie istoty to zrobiły, jakie organizacje ? Tego nikt nie wie. Jaki morał ? Tylko głupiec zacznie szukać tej  prawdy.

    Ale dość o tych mrocznych i zawiłych słowach. Przenieśmy się na skraj wioski gdzie na południowym szlaku stoi postać ubrana w podróżne szaty. Jego postawa świadczy o wielu dniach podróży, a jego zamglony wzrok spogląda niepewnie w stronę małej drewnianej palisady wioski.
Wzrusza się i kieruje powolnym, pełnym wysiłku chodem. Idąc spoglądają na niego z zaciekawieniem na twarzach wieśniacy. Patrzą odwracają się do kolegów obok nich i cicho coś szepczą. Stara się nie ukazywać że ich słowa trafiają do jego lekko skośnych uszu. Tak ta postać, brudna, śmierdząca od niemytego ciała jakby od wielu tygodni się nie myła pochodzi z połączenia potężnej magicznej rasy elfów i zwykłego człowieka.